Restauratie Laurenstoren
In Rotterdam heeft Nico de Bont de toren van de Laurenskerk gerestaureerd. In deze toren zat veel natuursteen verwerkt dat op veel plekken aan vervanging toe was. De tufstenen pinakels zijn vervangen door nieuwe pinakels van zandsteen, het oorspronkelijke bouwmateriaal.
De verflaag die op de bovenste geleding is aangebracht tijdens de restauratie van 1986 is verwijderd. Het schilderwerk van de wijzerplaten is verwijderd en in meer passende kleuren opnieuw aangebracht. Ook is het voegwerk hersteld en de waterlijsten zijn plaatselijk vervangen. Tot slot is er voorzetbeglazing geplaatst om het spitsboogvenster boven de entree te beschermen tegen vandalisme.
Historie
De geschiedenis van de St. Laurenstoren van de St. Laurenskerk begint in de 15de eeuw. De stad Rotterdam wil zich duidelijk onderscheiden van nabij gelegen steden en besluit een Domkerk op te richten ter vervanging van de oude Sint Laurenskerk. De toren van deze kerk moest hoog boven zijn omgeving uitsteken en minstens zo indrukwekkend worden als de torens van Dordrecht, Delft en Schiedam.
Als gevolg van het Duitse bombardement op 14 mei 1940 is vrijwel het hele historische centrum van Rotterdam verloren gegaan. Ook de Laurenskerk raakte tijdens het bombardement zwaar beschadigd. Alleen de muren en de toren van het gebouw bleven (gedeeltelijk) overeind staan. Nadat het puin van de platgebombardeerde en beschadigde gebouwen geruimd was, stond het restant van de Laurenskerk op een totaal lege vlakte. Het beeld van de zwaar beschadigde kerk kwam zo symbool te staan voor de Rotterdamse gevallenen tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Na de Tweede Wereldoorlog werd besloten de Sint-Laurenskerk in ere te herstellen. De volledige restauratie zou 16 jaar duren. In aanwezigheid van prinses Beatrix en prins Claus werd in december 1968 de Sint-Laurenskerk officieel weer in gebruik genomen.
